georganiseerd door de familie Winkel
Als je in een paar woorden moet weergeven hoe het voelt om deel te nemen aan een Mehari weekend, dan kun je zeggen “Als een warm bad”
Daar gaan we dan, voor het eerst kunnen we met onze Mehari die we pas sinds mei van dit jaar hebben meedoen met het Mehari weekend.
Eerst ’s morgens de leen – aanhangwagen ophalen, die van ons is nog niet binnen, lange levertijd dus zo naar een oplossing gezocht. Als we hem op willen halen, zien we dat hij veel en veel te groot is voor een Mehari. We koppelen hem toch maar aan maar merken dat onze auto er moeite mee heeft. Het ding is zo groot dat hij geschikt is voor een kleine loader en onze Mehari valt helemaal in het niet op dat grote gevaarte.
Daarna richting Winterswijk. Daar aangekomen worden we meteen welkom geheten door iedereen die al aanwezig is. Dit warme welkom voelt als een warm bad. Je wordt meteen opgenomen in de groep als ieder ander persoon die al jaren lid is of die elkaar al jaren kennen en je voelt je meteen “thuis” in het gezelschap en de club.
Iedereen helpt de aanhanger mee af te koppelen en de Mehari eraf te rijden. Omdat we (nog) niet beschikken over een tent of camper hebben we een huisje geboekt op een andere nabijgelegen camping. We zijn dus eerst maar snel daar naar toe gegaan om onze spullen te lossen en ons te installeren.
Terug op de minicamping eerst maar even kennismaken met alle andere deelnemers. Er wordt koffie en thee gezet en het is een gezellige bende. Onze Mehari wordt bekeken, het oliepeil gecontroleerd en de nog nieuw uitziende motor besproken. Een aantal mankementjes worden snel gerepareerd. Zo gaat dat bij de Meharisten, ieder probleem dat je hebt met de Mehari wordt meteen opgelost door de deelnemers van het weekend of de rit.
’s Avonds is het een gezellig samenzijn, de leuke tent met sfeerverlichting en de vuurkorf dragen hier zeker ook aan bij. We blijven niet te lang, want we willen de volgende morgen fit aan de rit beginnen en rijden dus op tijd terug naar het huisje op de grotere camping.
De dag van de rit breekt aan, er wordt eerst natuurlijk weer koffie gedronken en gezellig bijgepraat. Daarna volgt een korte uitleg en de routes worden uitgedeeld. We vertrekken in een grote stoet, maar zoals te verwachten valt deze al snel uit elkaar omdat je moet wachten voor een stoplicht of het oversteken van een drukke kruising. De grote groep wordt zo automatisch opgesplitst in kleinere groepjes van ongeveer 5 tot 8 auto’s. Deze groepjes wisselen tussendoor als je weer moet stoppen voor een kruising, of als er een tussenstop is.
Het is hilarisch om in een stoet te rijden, als de voorste verkeerd rijdt, rijden we allemaal verkeerd en is het een heel gepuzzel als je ergens in een achteraf straatje of in een smal zandpad met al die Meharis wilt draaien om terug te gaan naar daar waar het fout ging.
Nog leuker is het als je halverwege een andere stoet Meharis ziet die je tegemoet komt rijden, je weet dan zeker dat zij in ieder geval fout zitten omdat wij goed zitten – tenminste – daar ga je van uit.
Er zijn een aantal gezellige tussenstops ingepland. Bij de eerste hebben wij heerlijke koffie gehad, anderen gingen hier al aan een lekkere lunch. Wij hebben bij de 2e stop genoten van lekkere pannenkoeken en een lekker drankje.
De rit was totaal ongeveer 80 km en duurt als je op je gemakje rijdt de hele dag. Na de gezellige tocht hebben we de dag afgesloten met een lekkere BBQ en natuurlijk een heerlijk drankje. Na een aantal uren komt aan deze gezellige avond ook een eind en vertrekken wij weer naar de grotere camping.
De volgende morgen eerst nog een korte jaarvergadering, we zijn nu toch al allemaal samen dus is het logisch dit moment te benutten. Volgend jaar bestaat de vereniging 30 jaar – er wordt een korte uitleg gegeven over de locatie in Frankrijk waar we met zijn allen naar toe willen gaan en een aantal andere zaken wordt ook nog besproken.
Na de vergadering zijn er een aantal mensen die al naar huis vertrekken, vooral diegene die nog ver moeten rijden of andere afspraken hebben die ze na moeten komen. Wij besluiten om nog even te blijven om ’s middags nog een korte rit te rijden.
We hebben geboft met het weer. Zowel op de Zaterdag als op de Zondag was het heerlijk weer om met de Mehari open top of zonder zijpanelen te rijden. Aan het einde van het weekend hadden we een lekker kleurtje op onze toet.
Voldaan zijn we op Zondagmiddag naar huis gereden en hebben we samen het weekend nog eens doorgesproken, waarbij we beiden zeiden dat het inderdaad voelt als een warm bad om zo in een club te komen. Een zalig warm gevoel.
We willen de organisatie bedanken voor alle goede zorgen en kijken nu al uit naar de Jubileum week die volgend jaar in Frankrijk staat gepland.
Emerentia en Yvonne
