Door: Emerentia van Vroenhoven
Méharisten Marijke de Winkel – Jeroen de Winkel en Anna Haanstra
Kinderen Daan en Maud
In een gesprek met Marijke en Jeroen de Winkel probeer ik er achter te komen hoe ze tot de aanschaf en het rijden van een Méhari zijn gekomen. Het antwoord was eenduidig. De liefde voor de Méhari is begonnen bij mijn man en onze vader Piet.
Marijke reed vroeger al een eend, en de hele familie was dus al met het Citroën virus besmet. Ze hadden thuis veel onderdelen voor die eend en als jonge jongens hielpen Jeroen en Martijn maar al te graag mee om de onderdelen uit oude eenden te slopen.
Toen Jeroen wat ouder werd en ging werken had een collega een Méhari en hij vond die eigenlijk ook heel erg leuk. Wat later gingen met de hele familie samen in 1999 op vakantie naar de omgeving van Bordeaux in Frankrijk. Hier reden er veel Méhari’s rond en Piet gaf te kennen hoe leuk hij het zou vinden om zo’n auto te kunnen rijden. Bij thuiskomst zijn Piet en Jeroen meteen op Marktplaats gaan kijken of ze iets konden vinden.
Ze kwamen via de site van Mehari.nl bij een handelaar in Vennep terecht en hebben daar een Méhari gekocht.
De rode was voor Pieter en de groene was voor Jeroen. In die tijd zijn ze ook meteen lid geworden van de Méhari Club Nederland zodat ze meer te weten konden komen hoe ze het beste aan onderdelen konden komen en hoe de auto het beste gerestaureerd kon worden. Het meeste van de informatie die ze nodig hadden kwam uit de Club. Via de Club kwamen ze er ook achter dat één van de leden in een dorp verderop woonde. En via, via zijn ze terecht gekomen bij een sloper in Drenthe die nog een Méhari voor de sloop had staan. Gelukkig had de sloopauto een Nederlands kenteken, en omdat zij één auto hadden zonder kenteken kwam dat mooi uit.
De restauratie heeft totaal wel anderhalf tot 2 jaar geduurd, waarbij ze ook afhankelijk waren van de buurman voor al het las en spuitwerk. Met de hele familie rijden ze samen al 24 jaar rond met deze auto. De motor, die nog steeds de originele motor is, heeft pas een grote motor revisie gehad, dus alles onder de motorkap is nu opgeknapt, maar volgens Jeroen moet de body eigenlijk ook een keer vervangen of gerestaureerd worden. Het enige wat Piet toentertijd aan de wagen veranderd heeft was de traanplaat onder de pedalen.
Jeroen, en later ook Anna zijn vrouw hebben eigenlijk altijd meegelift op het lidmaatschap van Piet en Marijke. Toen Anna penningmeester werd van de vereniging hebben ze besloten een eigen lidmaatschap te nemen. Anna en Jeroen hebben de Méhari samen ook meegenomen met vakantie. Lekker makkelijk met de triangel aan de gewone wagen. Dit is helaas nu in België niet meer toegestaan is en ze weten niet zeker of het in Frankrijk nog is toegestaan. Wel erg jammer, want er is niets makkelijker dan rijden met een triangel. Ze hebben er ook wel leuke herinneringen aan over gehouden, Jeroen kan zich nog herinneren dat ze een keer aankwamen op een camping waar ze al eerder waren geweest en de “Patron” van de camping moest en zou op de foto zittend in de Méhari met een emmer op zijn hoofd.
De kinderen van Anna en Jeroen, Daan en Maud zijn opgegroeid met en in de Méhari. Toen ze klein waren was het niet altijd even makkelijk om ze mee te nemen, maar een autostoeltje kon je makkelijk vastsjorren met een sjorband op de voorstoel. Maud heeft pas nog een voor schoolpresentatie de Méhari als onderwerp gekozen. Je kunt wel inschatten dat ze hoge ogen scoorde en goede punten kreeg toen alle kinderen de Méhari konden bekijken en er een stukje in mee konden rijden.
De leukste herinneringen aan de Méhari hebben Jeroen en Anna uit de tijd dat ze nog geen kinderen hadden en samen met de Méhari een rondje Nederland gingen doen. Ze kregen wel pech omdat de dynamo kapot was, maar dat mocht de pret niet drukken.
Piet, Marijke, Jeroen en Anna (en de hond Saartje) zijn ook nog samen naar de Amboise meeting gegaan voor het 40 jarig bestaan van Citroën. Dat was een hele belevenis met meer dan 200 Méhari’s of zo. Ze zeggen wel eens ooit, er zijn geen 2 dezelfde Méhari’s en dat was daar duidelijk te zien. Er waren er met een verkorte kont en zelfs Méhari’s met rupsbanden of met 2 handels. De meest speciale uitvoering was toch wel die met de vleugeldeuren.
De auto is door Anna een tijdlang voor woon- werkverkeer gebruikt, waardoor Anna meer bekend werd als “Het meisje met de rode auto”.
De laatste jaren wordt hij eigenlijk alleen voor recreatief gebruik ingezet, maar ze zijn er wel trots op dat hij als auto voor Sinterklaas heeft gediend en ook als speciaal vervoer voor een Gala avond is ingezet. Deze auto is door de jaren heen een onderdeel van de familie geworden
Hoewel Piet helaas overleden is, is Marijke nog steeds een fanatiek lid van de Méhariclub en zal ze geen evenement over slaan! Ze is trots op de rode auto die nu gezamenlijk bezit is van haar en van Jeroen en Anna en ze zijn er samen van overtuigd dat deze auto de familie nooit meer zal verlaten en naar alle waarschijnlijkheid zal overgaan naar de volgende generatie.
Marijke de Winkel Oosterbeek
Jeroen – Anna – Daan en Maud de Winkel – Haanstra Elst
