Georganiseerd door Ruud en Henriëtte Hamers
Sinds ik lid ben geworden van de Mehariclub, had ik pas één rit meegedaan omdat deze toevallig in de buurt was. Met het oog op de lustrumweek en alle mooie verhalen uit de Mehariste besloot ik dat ik in 2024 toch maar moest proberen alle ritten (ook die ver weg) mee te doen, te beginnen met de voorjaarsrit.
De voorjaarsrit vond dit jaar plaats in Deurne. Zeker voor iemand die probeert snelwegen te vermijden, viel dit vanaf Maassluis toch wel in de categorie ‘ver weg’, en besloten we er een weekend van te maken. Op vrijdag 12 april vertrok ik samen met mijn zus Maike in een voor de gelegenheid technisch nagekeken Mehari richting het kloosterhotel in Deurne. Ongeveer halverwege kwamen we erachter dat nieuwe onderdelen niet altijd heilig zijn toen Maike op de pont de versnellingspook in haar handen had. Het kersverse borgpinnetje van de overbrenging was nergens te bekennen, maar gelukkig is dat met een sleutelringetje zo op te lossen (in Deurne kennen ze overigens het begrip ‘splitpen’ niet).
Op zaterdag 13 april arriveerden we rond half 11 op Camping ‘De Koehorn’ met bord en bestek. We werden al opgewacht door Ruud en Harriette, die ons al vrij snel voorzagen van een stuk vlaai en een verse kop koffie. Langzaamaan druppelden er meer Mehari’s binnen en maakten we kennis met de andere Meharisten. De warme kennismakingen zorgden ervoor dat ik zeker wist dat ik de rest van de ritten dit jaar ook wel mee zou doen.
Nadat de koffie en vlaai op waren, deelde Ruud de routes uit en vertelde hij wat over de rit en omgeving (van deze info heb ik dankbaar gebruik gemaakt voor mijn beschrijving van de route) en konden we vertrekken. Teruggekomen bij de parkeerplaats raakte ik aan de praat met Ton de Bakker, die naast mij geparkeerd stond. We hadden het over de verschillende kleuren Mehari’s en konden al snel concluderen wat de mooiste is: geel.
We vertrokken vanuit de woonplaats van enkele bekende figuren: Huub van Doorne (oprichter van DAF), Toon Kortooms (auteur van “Mijn kinderen eten turf”) en dokter Hendrik Wiegersma (die model stond voor de dokter in het boek en de film “Help de dokter verzuipt”). Onze route voerde ons door de Peel, een gebied waar in de 19e eeuw de turfwinning opkwam. Voorheen werd turf alleen voor privégebruik gestoken, maar de broers Van de Griendt en de gemeente Deurne werden de turfbaronnen en tevens concurrenten. De broers stichtten de dorpen Griendtsveen en Helenaveen (vernoemd naar de echtgenote van een van de broers). De rivaliteit tussen hen is nog steeds zichtbaar in de twee afwateringskanalen: het Deurnes kanaal (van de gemeente Deurne) en de Helenavaart (van de familie Van de Griendt), die slechts ongeveer 100 meter van elkaar liggen. Al met al een erg mooie omgeving, die zeker de moeite waard is om eens doorheen te rijden.
Aan het eind van de rit stopten we voor de lunch bij ‘Het Boerenhuis’. Een gezellige locatie waar ze de vreemde gewoonte hadden om elk gerecht te bedelven onder een berg rucola. Hier liep ik een rondje om de Mehari’s te bekijken die ik nog niet gezien had. Ook was dit een uitgelezen kans om nog wat Meharisten te leren kennen. Terwijl Leo zijn uitsmijter zocht onder de rucola, maakten we kennis met Edwin, die zich zat af te vragen hoe hij de uiers van een houten koe kon bevestigen aan de achterbak van zijn 2CV met koeienvlekken. Nadat ik Edwin had verteld dat ik wel interesse had om redactielid te worden, maar op mijn mail nog geen reactie had gekregen, stelde hij me ook voor aan het bestuur (dit leidde er uiteindelijk toe dat ik dit stuk zit te schrijven).
Na de lunch ging ieder een beetje zijn eigen weg en besloten Maike en ik naar de Hertog Jan brouwerij in Arcen te rijden. Ik had altijd al een foto willen hebben waar mijn favoriete brouwerij en mijn favoriete auto op stonden. Terwijl we door nog meer mooie stukken Limburg reden, wist Maike uit te vinden dat er zelfs nog plaatsen voor de rondleiding vrij waren. Nadat we wat biertjes voor thuis uit hadden gezocht, vertrokken we weer richting hotel.
Na een kleine tussenstop bij familie in Brabant kwamen we zondag weer aan in Maassluis. Terwijl we het stof van de onverharde wegen van de Mehari wassen, kijken we terug op een mooi weekend. Ruud en Hariette, bedankt voor de mooie rit!
Niek Teeuwen
